تحلیلگران سیاسی معتقدند در هزاره سوم میلادی، منازعات اصلی ملل مختلف، منازعات تأمین انرژی به منظور دستیابی به رشد بیشتر اقتصادی هستند. نقش زیربنایی انرژی در حیات اقتصادی جوامع، مباحث انرژی را با توجه به منابع محدود و پايانپذير، در زمره یکی از مهمترین و حساسترین مباحث توسعه قرار داده است. با توجه به برخورداری ایران، از منابع متعدد انرژی، اعم از تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر، مصرف بیرویه حاملهای انرژی در کشور بر هیچکس پوشیده نیست. قیمت پایین حاملهای انرژی و عواملي همچون عدم استفاده از تکنولوژی روز در کارخانجات تولیدی، ساختمانسازی، کشاورزی و حمل ونقل باعث شده است تا سرانه مصرف انرژی کشور در مقایسه با سایر کشورهای توسعهیافته و درحال توسعه، بسیار بالا باشد. این امر علاوه بر تخریب محیط زیست و کند نمودن روند توسعه پایدار، هزینه بسیار هنگفتی را بر اقتصاد ملی تحمیل نموده است. بر اساس اطلاعات و تحلیلهای ارائه شده در خصوص مدیریت منابع انرژی در کشور و در مقایسه با متوسط دنیا آمارها حاكي از آن است كه كشور ما سالانه بهدلیل فقدان نظام ارزیابی و بهرهبرداری مناسب و کارا، زیانی معادل 1650 میلیارد ریال متحمل میشود. به گونهای که متوسط عمر طرحهای عمرانی در ایران 9/2 سال است، تعداد طرحهای نیمه تمام کشور 8 هزار طرح بوده و 54 درصد از طرحهای عمرانی در مرحله اجرا دارای اشکالات طراحی هستند. در سالهای اخیر بخش ساختمان و مسکن به عنوان بزرگترین بخش مصرف کننده انرژی، علیرغم رشد اقتصادی قابل ملاحظه، شاهد افزایش مصرف گاز طبیعی به خصوص در زیربخش خانگی بوده است؛ در بخش حمل و نقل به عنوان دومین بخش بزرگ مصرف کننده انرژی، تقاضای انرژی به شدت افزایش یافته که عمدتأ به دلیل تولید بسیار بالای خودرو در سالهای اخیر و قیمت نازل سوخت بوده است؛ همچنین، سومین بخش مصرف کننده انرژی در کشور بخش صنعت میباشد که در سالهای اخیر با رشد بالای مصرف انرژی که عمدتاً مربوط به رشد مصرف گاز طبیعی است، مواجه بوده است. ادامه مطلب
.:: آرشیو شده توسط همایش نگار ( نرم افزار مدیریت و داوری همایش )
.:: با همکاری CNF.IR ( سرویس آرشیو همایشها )
و BAHAMAYESH.COM ( پایگاه اطلاع رسانی همایش های کشور )